30/31-12-2016
Er word veel gewacht op het vliegveld van Xiamen. Ik doe dat ook want mag het vliegveld niet af. Zitten kan alleen op onaantrekkelijke hardstalen banken.
Er staan drie stewardesses te wachten bij de ingang. Na drie uur heb ik niet kunnen ontdekken waarop, businessclass passagiers?
Wie wel heel duidelijk een functie vervullen zijn een groep militairen met machinegeweren, die telkens gewichtig langs paraderen.
Verder is er een ploeg continu met brede vegers aan het werk.
Eenmaal in de taxfree zone kom ik erachter dat daar de wachtruimten daar zijn.

Het vliegtuig van Schiphol naar Xiamen zat vol met pratende chinezen. Ook hier hoor ik almaar chinees op de achtergrond. Het gaat het af en toe op Nederlands lijken. Dat komt misschien door het tekort aan slaap dat ik heb opgelopen tijdens de nachtelijke vlucht.
Een aantal andere talen die hier gesproken word kan ik ineens ook makkelijk als Nederlands herkennen. Is dit omdat mensen meestal dezelfde dingen tegen elkaar zeggen op dezelfde toon of is het inderdaad de vermoeidheid die is toegeslagen?

De Chinese hedendaagse popmuziek die In Xiamen hoorde klinkt beter dan de hedendaagse westerse. Ongelofelijk hoe de copie van een uiting van de tijdgeest het “origineel”overtreft. Of is dit het orgineel? Ik hoor uitgemeten gestandaardiseerde platitudes als kunstvorm.
Here we go again: The good old “what is art” question.
——————————————————-

Vliegveld Guangzou is enorm groot, een gloednieuw megaproject van een land dat voorop wil lopen. Het woord “vliegveld” is ontoereikend voor zoiets, “vliegstad” zou beter zijn.

Tegelijkertijd rijd men hier rond met bagagewagentjes die eruitzien alsof de plaatselijke fietsenmaker ze in de jaren 50 in elkaar heeft geknutseld.

En als ik vanuit die hele grote,hoge nieuwe ruimte naar gates 1 tm 5 afdaal is het een schril contrast. De ruimte is een beetje viezig en overvol. Met TL licht en een systeemplafond.
De vliegstad is nog niet af.